Afgelopen week overleed een moeder. Een moeder van twee jonge kinderen, een warme, lieve, sterke vrouw die altijd langs de zijlijn stond bij handbal. Te kijken naar haar dochter en haar team. Een jonge vrouw van 43, net zo oud als mijn moeder toen zij plots overleed.
Het raakt me.
Alles lijkt onbelangrijk.
Dat je zonder moeder groot kan worden, weet ik zeker. Je bent alleen wel direct gevormd en zal vele momenten kennen waarop je haar mist. Het verlies van zo’n belangrijk iemand in je leven slaat een gat in je hart. Je vindt je eigen weg in het rouwen en het omgaan met het verdriet, je wordt in één keer minder kind want het onbezorgde is weg.
Ondanks dat de wereld ineens stil staat, word je ook in de goede zin gevormd. Je bent sterk, wordt zelfstandiger, weet dat je op jezelf kunt vertrouwen. Het verlies van mijn moeder heeft me veel verdriet, boosheid, onzekerheid, wantrouwen in het leven gegeven. Ook ben ik er sterker door geworden, ben ik daardoor makkelijker keuzes gaan maken, doe ik wat ik leuk vind, blijf ik absoluut niet hangen in een situatie die me energie kost en kan ik mijn daadkracht gebruiken om anderen te versterken in hun leiderschap.
Vaak zei ik stoer: ik word toch niet oud, geen idee hoe het leven na 43 eruitziet. Zonder mij zullen mijn kinderen het ook wel redden, want dat deed ik ook. Maar dit nieuws, zo dichtbij, maakt me nederig en kwetsbaar.
Waar ik weet al wist dat het leven onvoorspelbaar is, wordt het deze week weer onder mijn ogen geduwd. Net als bij iedere heftige gebeurtenis sta je daarna op scherp. Focus je je op wat echt belangrijk is (de golfballen in je leven). Relativeer je de drukte in je hoofd. Besteed je je tijd weer anders.
Je hebt niet oneindig de tijd om uit te stellen. Je weet het niet hoeveel tijd je hebt. Dus maak die keuze, hak die knoop door, doe waar je blij van wordt, bouw die praktijk die je wilt, loop niet te rennen de hele dag, ga met een opgeruimd hoofd naar huis zodat je er echt kunt zijn voor je grote liefde, voor jezelf kunt zorgen, kunt luisteren naar je kinderenen dankbaar kunt zijn voor alles wat er is.
Kies bewust waar je je tijd aan besteedt.
“Iedere minuut die voorbijgaat, ben je dichter bij het einde.”
EN maak je gerust weer eens druk over het dopje op de tandpasta, want dat maakt het leven net een beetje luchtiger ;).